بازار ارز و بازار سهام

معاملات ارز و معاملات آتی و سلف

در چند دهه اخیر، بازیگران اصلی صحنه بازار ارز بانک های بین المللی بودند که به دلایل مختلف، با رقبای تجاری شان در این بازار به رقابت می پرداختند. همچنین برخی از شرکت ها ( صادرکنندگان و واردکنندگان) هم از بانک ها به خاطر انجام معاملات ارزی شان کمک می گرفتند. این فعالیت ها، 98 % حجم معاملاتی بازار ارز بین الملل را به خود اختصاص می داد. اما امروزه بازار ارز بین الملل بسیار تغییر کرده است. توسعه فناوری و آسان شدن انجام معاملات خارج از کشور، سایر موسسات مالی و غیرمالی را هم به این بازار مشتاق کرده است. امروز تجار و سرمایه گذاران کوچک و خرده پا از شرکت کنندگان در معاملات ارزی هستند. امروزه سوداگری و بورس بازی، 98 % فعالیت های روزانه این بازار را تشکیل می دهد. اینگونه تراکنش ها و معاملات هم بانک ها و موسسات بزرگ و هم سرمایه گذاران خرده پا انجام می گیرد. شرکت کنندگان اصلی در بازار ارز بین الملل عبارتند از: بانک ها، بانک های مرکزی، شرکت های تجاری، تجار، کارگزاران و سرمایه گذاران کوچک. دلایل اصلی حضور این افراد در بازار ارز به شرح زیر است:

کسب سود از نوسانات جفت های ارزی و سوداگری ( نزدیک به 80% از حجم معاملات حفظ سرمایه ) سرمایه ارزی بدست آمده از فروش کالا و خدمات در خارج از کشور( در مقابل نوسانات جفت های ارزی، هجینگ )این اصطلاح به معنای فعالیت در بازار با هدف به حداقل رساندن ضررهای احتمالی ناشی از نوسانات قیمت است.در این حالت معامله گر یک جفت ارز را می خرد و در همان لحظه همان جفت ارز را می فروشد و هر دو معامله را باز می گذاردکسب سود از سود تمدید ( rollover ) ، این سود ناشی از تفاوت در نرخ بهره ارزهای مختلف است.

بانکها

بانک ها، بزرگترین دسته شرکت کنندگان در بازار ارز بین الملل را تشکیل می دهند. بانک ها روزانه معاملات عظیمی ( میلیاردها دلار) را هم از جانب مشتریانشان و هم برای خودشان در این بازار انجام می دهند. جالب است بدانید معاملات سوداگرانه 98 % حجم معاملاتی بانک ها در این بازار را تشکیل می دهد.

بزرگترین معامله گران در بازار معاملات نقدی

بانک های مرکزی
بانک های مرکزی از بزرگترین شرکت کنندگان در این بازار هستند، البته دلیل حضور این بانک ها در بازار ارز سوداگری و بورس بازی نیست. هدف بانک های مرکزی از حضور در این بازار، کنترل عرضه پول در کشورشان است تا بدین
طریق بتوانند به اهداف اقتصادی شان دست یابند. در زیر چند دلیل اصلی مداخله بانک های مرکزی در بازار ارز بین الملل آمده است:
رسیدن به ثبات در نرخ ارز حفظ ثبات نرخ ارز و جلوگیری از تغییر نرخ حضور در بازار ارز به عنوان ابزاری برای رسیدن به اهداف اقتصادی )تورم، رشد و غیره( میزان مداخله بانک های مرکزی متفاوت است. برخی آنها محافظه کارترند و کمتر در این بازار فعالیت می کنند، در حالیکه برخی دیگر ( مثل بانک مرکزی ژاپن) مرتب ا در این بازار حضور دارند. برخی از بانک ها هم مثل فدرال رزرو گاهی واقات به فعالیت در این بازار می پردازند.
مهمترین بانک های مرکزی عبارتند از:
فدرال رزرو ( بانک مرکزی ایالات متحده) 
بانک مرکزی ژاپن
بانک مرکزی انگلستان
بانک مرکزی کانادا
بانک مرکزی سوئیس
بانک مرکزی اروپا
بانک مرکزی استرالیا
* بانک مرکزی ژاپن در گذشته، دخالت زیادی در بازار ارز بین الملل داشت و معاملات عظیمی را در این بازار انجام می داد؛ اما اخیر ا این مداخلات کمتر شده اند.

شرکت های تجاری
این دسته را شرکت هایی تشکیل می دهند که به ارز برای خرید یا فروش کالا و خدمات در خارج از کشور احتیاج دارند. از آنجاییکه بیشتر شرکت ها تمایل دارند که با ارز خودشان یا دلار امریکا معامله کنند، شرکت های تجاری با ملیت های مختلف ناچارند که برای تامین ارز خارجی مورد نیازشان در بازار ارز فعالیت کنند. دلیل دیگری که ممکن است منجر به فعالیت شرکت های تجاری در بازار ارز بین الملل می شود، حفظ سرمایه یا هجینگ است. به عنوان مثال، شرکتی را تصور کنید که از یکی از مشتریانش مقداری پول داخلی دریافت کرده است. اگر ارزش پول ملی این شرکت در حال سقوط باشد، این شرکت برای جلوگیری از ضرر ناچار است که این پول را به ارز دیگری که در وضعیت بهتری قرار دارد، تبدیل کند. این فعالیت برای جلوگیری از تاثیر نوسانات نرخ ارز روی سرمایه شرکت صورت می گیرد. صندوق های سرمایه گذاری این شرکت ها به نمایندگی از بازنشستگان، صندوق های سرمایه گذاری مشترک، سرمایه گذای های بین المللی و سایر صندوق هایی که در کشور خودشان اوراق بهادار خریده اند، معامله می کنند. هر روز به تعداد صندوق هایی که برای افزایش یا حفظ سرمایه شان وارد بازار ارز می شوند، افزوده می شود. کارگزاران یا بروکرها هدف اصلی شرکت های کارگزاری از فعالیت در بازار ارز بین الملل ، نزدیک کردن خریداران و فروشندگان ارز های خارجی به یکریگر است. برخی از کارگزاران کارمزد دریافت نمی کنند، این گروه حق الزحمه شان را از مابه التفاوت نرخ ارز بدست می آورند.

دو نوع کارگزار در بازار ارز بین الملل وجود دارد:
کارگزار پول ساز– این کارگزاران در همه معاملات تاجر شریک و نقطه مقابل هستند. در اینگونه کارگزاری، هنگامی که یک تاجر تراکنش ارزی را آغاز کند، کارگزار مخالف همان تراکنش ارزی را آغاز می کند. یعنی اگر تاجر یک جفت ارزی را لانگ ( خرید) کند، کارگزار همان جفت ارزی را شورت ( فروش) می کند. به این ترتیب همواره سود کارگزار تضمین شده و قطعی است. کارگزار واسط– در این نوع کارگزاری، کارگزار فقط از طریق ECN (شبکه ارتباطات  الکترونیکی) تاجر را به بانک متصل می کند. کارگزار در این روش هیچ معامله ای را صورت نمی دهد. در این نوع کارگزاری، علاوه بر مابه التفاوت نرخ، کارگزار کارمزد هم دریافت میکند. اما همانطور که پیش از این گفتیم، هزینه معاملاتی معامله با این نوع کارگزاری حتی کمتر از مبلغی است کارگزارن پول ساز به عنوان ما به التفاوت دریافت می کنند. افراد عادی این دسته که شامل تجار و سرمایه داران کوچک و بزرگ می شود، با دلایل مختلفی نظیر کسب سود، سوداگری، رفع نیاز به ارز خارجی و ... در این بازار فعالیت می کنند. اکثر ما عادت داریم اهمیت فصل اول هر کتاب یا دوره آموزشی را دست کم بگیریم و محتوای آن را ساده و پیش افتاده تلقی کنیم. این تفکر تا حدی درست است، ابتدای هر آموزشی ساده است اما درک درست و کامل ادامه آموزش بدون گذر از مراحل ابتدایی تقریب ا غیرممکن است. پس ارزش این فصل را دست کم نگیرید و آن را مطالعه کنید . در این فصل آموختید که بازار فارکس چیست، چگونه تشکیل شده است، عملکردهای اصلی آن را آموختید و با شرکت کنندگان اصلی این بازار آشنا شدید. شاید بتوان گفت مهمترین بخش این فصل تفاوت میان کارگزارها و نحوه محاسبه حق الزحمه آنها بوده است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: